Attempt number one.

Palące słońce powolnie chowało się za potężne budynki, muskając przy tym zielone liście, które równocześnie kołysał łagodny wiatr. Ciepłe wody Neckaru i Renu poiły spragnione brzegi miasta, zatapiające się w codziennej szarówce, którą wkrótce miał zakłócić blask wszechobecnych latarni. Obietnica dobrej zabawy kusiła mieszkańców i rozrzucała ich nierównomiernie po nieskazitelnie czystych ulicach. Ukrywające się za dnia echo, roznosiło stukot obcasów i entuzjastyczne śmiechy po całej okolicy. Najlepsze kluby w ekspresowym tempie rozkręcały swoje interesy, rujnując przy tym portfele klientów. Jeden z nich gościł dzisiaj specyficznych gości, graczy jednego z najlepszych zespołów Bundesligi -  Rhein-Neckar Löwen. 

Nikt do końca nie był pewny, co sprowadziło wszystkich związanych z klubem w to samo miejsce. Po kilku minutach pytanie znalazło odpowiedź, gdyż z głębi sali dało się słyszeć głośne "Sto lat". Urodziny obchodził jeden z czołowych piłkarzy ręcznych, nie tylko w drużynie, ale także na świecie -  Andy Schmid. 

- Jeszcze raz wszystkiego najlepszego, stary!

Uwe podszedł do kolegi zamaszystym krokiem i serdecznie poklepał go po plecach. 

- Uważaj na nie, z wiekiem stają się coraz wrażliwsze. Powinieneś coś o tym wiedzieć.

- Z pewnością.

Mężczyzna puścił do jubilata oko i z łatwością zmieszał się z tłumem. Tak mu się przynajmniej wydawało. Wśród zgiełku zauważyła go Sophie, wysoka brunetka o oliwkowej cerze i niezwykle promienistym uśmiechu. Ich spojrzenia spotkały się na chwilę, a potem obydwoje ruszyli w swoim kierunku.

- Już myślałem, że nie przyjdziesz.

- Zawsze tak mówisz.

- Tym razem naprawdę się martwiłem.

- Zupełnie niepotrzebnie.

Sophie rozejrzała się dookoła i przesunęła się wraz z postawnym mężczyzną w głąb sali, nie przestając przy tym wpatrywać się w jego intensywnie brązowe oczy.

- Więc jakie plany masz na dzisiejszy wieczór?

Uwe kontynuował pogawędkę ,odwzajemniając przy tym uścisk delikatnych dłoni dziewczyny.

- Myślałam, że Ty mi powiesz.

Odpowiedziała z nutką przekory.

- Właściwie, zabawa dopiero się zaczyna.

- Mhm.

Towarzyszka jednego z "Lwów" przygryzła wargę w uwodzicielski sposób, który niejednokrotnie sprawiał, że dostawała dokładnie tego, czego chciała.

- Nie myśl, że tego nie poznaję. 

Gensheimer zbliżył do jej twarzy tak, że ich czoła zaczęły się stykać. 

- O co Ci chodzi? Przecież niczego nie zrobiłam.

Teraz jej usta ułożyły się w jeden z tych niesamowitych uśmiechów.

- Daj mi chwilę, muszę znowu znaleźć sprawcę tego zmieszania. 

- To naprawdę konieczne?

- To jego święto, a ja ledwie się pojawiłem i już znikam. 

- Nawet by tego nie zauważył, jestem pewna.

- Chcesz poczekać w samochodzie?

Nie czekając na odpowiedź podał jej kluczyki do swojego BMW X6.

Dziewczyna odwróciła się na pięcie, nie tracąc dobrego humoru, a Uwe udał się na poszukiwania.

Przechodząc między zbiorowiskiem świętujących, szturchnął ramieniem Christinę - dziewczynę swojego najlepszego przyjaciela, Patricka.

- Uwe, świetnie się składa, że Cię widzę. Chciałabym Ci kogoś przedstawić. To jest Nicole.

 Christine obróciła się gwałtownie za siebie, ale ku jej zdziwieniu nikogo za nią nie było. 

- Witaj, Nicole.

Uwe ścisnął niewidzialną rękę nieznajomej z głupawym uśmiechem na twarzy.

Rozmówczyni nie wytrzymała i parsknęła śmiechem.

- Poczekaj chwilę, zaraz powinna się tu pojawić. Zdaje się, że poszła po coś do baru.

- Właściwie, Christie, trochę mi się spieszy. Sophie czeka na mnie w samochodzie.

Christine skrzyżowała ręce na klatce piersiowej.

- Wiesz, że przestaje mi się to podobać.

- Jasne, mamo.

-Niedługo porzucisz treningi, bo pannie "Filozofii" nie spodoba się to, że spędzasz na nich zbyt dużo czasu.

- Nawiązując do czasu - ciągle mi go ubywa. Gdzie ta Twoja wyimaginowana przyjaciółka, hmm?

Christine wyłączyła się na chwilę z rozmowy i utkwiła swój przenikliwy wzrok w jednym punkcie.

- Zdaje się, że kandyduje do najlepszego prezentu tego wieczoru.

Wymamrotała po otrząśnięciu się z nieobecności, która zniknęła tak szybko, jak się pojawiła.

- Co masz na myśli?

Podążając za przyjaciółką, mężczyzna obrócił głowę i spojrzał przez ramię w stronę wcześniej wspomnianego baru.

- No widzisz, koleżanka znalazła już zajęcie na dzisiejszy wieczór. 

Skomentował po dłuższej chwili przyglądania się parze pochłoniętej rozmową.

- Prawdopodobnie nie tylko dla siebie.

Dodał z najszerszym uśmiechem, jaki Christie kiedykolwiek widziała.

- Daj spokój, jest po prostu miła i ,w przeciwieństwie do Ciebie, nie opuszcza jubilata, a wręcz przeciwnie - intensywnie się nim zajmuje.

- Oby nie nazbyt intensywnie. Wykorzystam tę okazję i pójdę mu przekazać te 'Hiobowe wieści'.

Uwe bez pożegnania zaczął przesuwać się w stronę Andy'ego i blondynki, która nie odstępowała go na krok od dobrych czterdziestu minut.

 - Tylko odpuść sobie przy tym sarkazm, bo ostatnio go nadużywasz. 

Zza jego pleców słychać było ostatnie słowa przyjaciółki, które nie zlewały się z głośną muzyką.