The way you look at me.

Już na pierwszy rzut oka widać było, że doskonale czują się w swoim towarzystwie. Kobieta z entuzjazmem gestykulowała i dzieliła się kolejnymi gorącymi faktami ze swojego życia. Tak przynajmniej myślał Uwe. Jego przyjaciel był pochłonięty rozmową w takim samym stopniu. Co jakiś czas wybuchał gromkim śmiechem, zginał się wpół i łapał za brzuch. W tym momencie następował kolejny etap: głębokie spojrzenie, kokieteryjny uśmiech, niezręczna cisza i powrót do konwersacji – karuzela nakręcała się od nowa. Z jego obserwacji wynikało, że nie powinien im przeszkadzać, ale zbytnia ciekawość nie pozwoliła mu dłużej stać z boku.

- Wybaczcie, że przeszkodzę wam w jakże owocnej konwersacji, ale niestety pora już na mnie.

Podszedł na tyle blisko, żeby mogli go usłyszeć. Dopiero teraz blondynka odwróciła się do niego przodem i nieco zepsuła jego plany pod kryptonimem: "Szybko się przedstawić, równie szybko pożegnać".

Bez słowa zatopił się w niebieskoszarych, ogromnych oczach, które iskrzyły się w świetle klubowych lamp. Czarne, gęste rzęsy przysłoniły je na chwilę, a potem na twarzy Nicole pojawił się rumieniec widoczny nawet w tak kiepskim oświetleniu. 

- Andy, Andy...dlaczego nie przedstawiłeś wcześniej pięknej pani?

- Zbierałem się od dłuższego czasu, ale nie wiedziałem, jak zareagujesz. Jak widzisz ,nie byłeś gotów.

Jubilat zwrócił się do kolegi z szelmowskim uśmiechem.

- Pozwolę sobie wtrącić - Uwe...

- ...Gensheimer.

Dokończyła za niego.

- Cóż...10 punktów dla Ciebie?

- Zależy, w co gramy i jaka jest stawka.

- Lubimy gry, co? To zupełnie jak my z Andym - piłka ręczna jest tego najlepszym przykładem.

- Nie mogę zaprzeczyć. Na boisku jesteście bezbłędni.

- Komplement z takich ust jest bezcenny.

Nicole zaczęła skubać parasolkę wykonaną z bibuły, która przyozdabiała jej drinka.

- Nie będę dłużej przynudzał. Życzę dobrej zabawy Andy i Nicole...Nicole?

- Neumann.

Na pożegnanie skinął głową i znowu zmieszał się z tłumem, znowu pozornie. Tym razem śledziły go inne oczy...