It's time to slow down.

Uwe wraz z Sophie wysiedli z samochodu tuż pod jego mieszkaniem. Przez całą drogę windą tworzyli całość, obejmując się wzajemnie i wymieniając gorące pocałunki. Znalezienie klucza w spodniach okazało się nie lada wyzwaniem, jeszcze bardziej napędzającym kochanków. Z trudnością stawili opór zamkowi, który jednak nie przeszkodził rozwinięciu gry wstępnej. W przeciągu kilku minut znaleźli się w sypiali, zahaczając tylko pobieżnie o kuchenne blaty, stół w jadalni i niewielką półkę, będącą przedsmakiem raju.

- „Zabawne”.

Pomyślał Uwe, na którego twarzy pojawiło się zobojętnienie.

-„Co nas tak naprawdę łączy? Oprócz wspólnych nocy, wypadów za miasto, znowu wspólnych nocy, kolacji, wspólnych nocy?”

- Sophie?

Odezwał się nagle, odsuwając dziewczynę gwałtownie od siebie.

- Tak?

- Może…pogadajmy?

Mężczyzna zrezygnowany opadł na kanapę. Sophie po chwili znalazła się u jego boku.

- Widzę, że ktoś tu się zaczyna droczyć.

Odpowiedziała dziewczyna z niewymuszonym uśmiechem na twarzy.

- Jestem całkowicie poważny.

- Nie żartuj, głuptasie.

Kobieta powoli traciła pewność siebie. Próbowała go objąć , ale ten pozostawał niewzruszony na jej czułości.

- Od dłuższego czasu łączą nas tylko te pieprzone wspólne noce.

Zamilkł na chwilę.

-Czy my się tak naprawdę znamy? Ja..ja nawet nie wiem, jaki jest twój ulubiony kolor.

Uwe kontynuował swój wywód.

- Nic dziwnego. Treningi, treningi…i jeszcze raz treningi.

- Właśnie o tym mówiła Christie.

Mruknął pod nosem w odpowiedzi.

- Możesz to w końcu z siebie wydusić?

- Może powinniśmy od siebie odpocząć?

- Od razu mi lżej.

Sophie z rozgoryczeniem opuściła mieszkanie, trzaskając przy tym drzwiami i pozostawiając przygnębionego Uwe w niezmiennej pozycji.

- Łatwo przyszło, łatwo poszło.

Skwitował z wyraźną rezygnacją w głosie.

............................................................................................................................................................................

Jeszcze dzisiaj ciąg dalszy tego fragmentu ;)